a:

Ticaret dengesi mutlaka sermaye hesabı dengesini etkilemez, ancak ikisi birbiriyle çok ilişkilidir. Ticaret dengesini yakalayan bir ulusun cari hesabı, sermaye hesabı ve finansal hesabı toplamına eşit olmalıdır.

Cari hesap, sermaye hesabı ve mali hesap birlikte, belli bir ulusun tüm uluslararası giriş ve çıkışlarını hesaba katan toplam ödemeler dengesi oluşturuyor. Bahsedilen cari işlemler, malların ve hizmetlerin alım satımı anlamına gelen ticaret dengesini kapsıyor. Örneğin, bir şirketin uluslararası bir müşteriye widget satışı bir ülkenin cari hesabına düşüyor. Finansal hesap, widget şirketinin yabancı bir bağlı şirketteki yatırımları gibi parasal yatırımları yakalar. Sermaye hesabı, arazilerin, doğal kaynakların veya patentlerin satışı gibi mali olmayan ve üretilmeyen akışlar ile ilgilenir. Alet şirketi, yabancı bir alıcıya bir fabrika satarsa, sermaye hesabında yakalanır.

Bu hesapların muhasebesi oldukça basit: çıkışlar olumlu, çıkışlar negatif. Cari hesapta bu ilişki, ihracattaki değerin ithalattan düşmesi olarak özetleniyor - eğer ithalat ihracattan daha ağır basarsa, bir ülkenin ticaretten elde ettiği paradan fazla harcadığı için toplam para çıkışları, toplam girişi aşıyor.

Benzer şekilde, finansal hesapta para ödünç para girişi, dolayısıyla pozitif, borç verme para ise bir çıkış veya negatif oluşturuyor. Bir ülke borçlu olandan fazla yatırım yaparsa, finansal hesabı negatif olur ve eğer yatırımdan fazla ödünç alırsa, finansal hesap olumlu olur. Sonunda, sermaye hesabında bir varlık satışı bir giriş (olumlu), bir varlık satın almak ise bir çıkış (negatif).

Hesapların birbirlerini nasıl etkilediğini anlamak için, farklı faaliyetlerin nasıl finanse edildiği açısından düşünmek en kolaydır. Bir ülke fazla ithalatı sermaye satışı veya borçlanma yoluyla finanse edebilir. Öte yandan, ihraç fazlası olan bir ülke, bu satışlardan elde edilen ekstra parayı, yabancı finansal veya diğer varlıklara yatırım yapmak için kullanabilir.

Bu farklı faaliyetler, belirli bir ulusun karşılaştığı risklere ilginç bir bakış açısı getirebilir. Örneğin, iki ülkenin her ikisi de negatif bir cari işlemler dengesine ya da ticaret açığına sahipler, yani uluslararası kaynaklardan daha fazla mal ihraç ettiğinden daha fazla mal ithal ederler. Her ülke, bu ekstra satın alımları farklı bir şekilde finanse eder: biri petrol sahibi olabilir ve toprak haklarını satabilir, diğeri para ödüyor.

Varlıklar satan ülke, doğal kaynakların yönetilmesi ve geliştirilmesi ile ilgili risklerle karşı karşıya kalabilirken, bir borçlanma çok fazla borçlanma riski ile karşı karşıyadır.Her iki ülke, her iki durumda da, ekstra alımlar bir fiyata olmasına rağmen, ihraç ettikleri şeyin üstünde ve ötesinde daha fazla ithal mal için ödeme yapabilir.