a:

Elektronik sektörünü takip eden belli başlı ölçütler, defter-fatura oranı, nakit akış-borç oranı, borç-sermayesi oranı ve net borç- FAVÖK oranı. Elektronik sektörü, sanayi ve tüketici elektroniği ürünleri için elektronik ekipman üreten şirketlerden oluşmaktadır. Sektördeki bazı önemli bölüm telekomünikasyon ekipmanları, elektronik bileşenler, endüstriyel elektronik, tüketici elektroniği ve yarıiletkenleri içermektedir. Yarıiletkenler elektronik sektörünün geniş bir kesimidir ve teknoloji sektörünün lider göstergesi olarak görülmektedir.

Geçen yüzyılın büyük bölümünde, elektronik sektörü yüksek kâr marjı ve patlayıcı büyümenin bulunduğu bir yerdi. Bununla birlikte, sektör için az miktarda organik büyüme var. Bunun yerine, modern elektronik ürünlerin çoğu eski ürünlerin yerini alıyor. Bu nedenle, sektör zaman zaman yeniliğin yanı sıra daha çevrimseltir. Bu, yoğun rekabete ve düşük marjlara sahip olduğu anlamına gelir ve sektörün kârlılığı diğer faktörlere kıyasla ekonomik büyüme ve iş çevrimi tarafından daha fazla etkilenir.

Kitap-to-fatura oranı, alınan siparişlerin sayısı ile gönderilen siparişlerin sayısı arasındaki oranı ifade eder. Bu, elektronik sektörü ve ekonominin tümünde şirketlerin şanslarının öncü göstergesi olarak hizmet eden bir metriktir. Bu oranın ekonomide kıvrılma noktalarını öngördüğü ve kendilerini ekonomik genişleme veya yavaşlama için konumlandırmak isteyen yatırımcılar ve tüccarlar tarafından merakla izlendiğine inanılıyor.

Nakit akış-borç oranı, elektronik sektörünün sağlığının göstergesidir. Temel olarak, şirketlerin yıllık faiz giderlerini karşılamak için operasyonlardan yeterli miktarda nakit girişi yapıp sağlamadığını gösterir. Elektronik sektöründeki şirketler büyük sermaye maliyetlerine sahiptir ve yeni ürünler ve daha verimli işlemler açısından sürekli olarak yenilik yapmak için yüksek seviyeli borç almaktadır. Bu rekabet nedeniyle gereklidir. Bununla birlikte, bu durum yavaşlarken çok fazla borç alan şirketler kendilerini agresif olarak maliyetleri düşürdükleri veya yoksul koşullar devam ederse bazen iflas başvurusunda bulundukları zaman sorunlar yaratmaktadır.

Benzer şekilde, borç-sermaye oranı bir şirketin kaldıraçını ölçer. Kaldıraç çift taraflı bir kılıçtır; genişleme dönemlerinde, getirileri arttırır. Bununla birlikte, durgunluk dönemlerinde şirketler savunmasız hale getirir. Borç-sermayenin oranı, şirketin toplam borçlarının toplam sermayeye bölünmesiyle hesaplanır. Oran ne kadar yüksekse, şirket daha riskli olur. Sektör için artan kaldıraç, şirketlerin çok fazla borca ​​sahip olduklarını ve kâr elde etmek için ters bir işaret olarak kullanıldığını gösteriyor.

Net borç-FAVÖK oranı, bir firmanın sermaye yapısı üzerindeki bir diğer perspektiftir. Şirketin tüm borç yükünü, faiz, vergi ve amortisman öncesi kazançlarına bölmek suretiyle hesaplanır. Borçun sabit kaldığını varsayarsak, bu rakam şirketin borcunu geri ödemesinin ne kadar sürdüğünü göstermektedir. Bu, bir şirketin ekonomik daralma dönemine dayanma yeteneğini ölçmenin başka bir yoludur ve iş koşullarının bozulması beklendiğinde kısa adayları belirlemek için kullanılabilir.