a:

Keynesyen iktisatçılar, ekonomik faaliyete ve kısa vadeli dalgalanmalara neden olan birincil faktörün mallar ve hizmetler için talep olduğuna inandığından, teoriye bazen talep tarafı ekonomi denir. Bu bakış açısı, ekonomik büyümede birincil önemi olan, klasik ekonomi teorisi ya da arz yönlü ekonomi ile çatışmaktadır.

Ekonomist John Maynard Keynes, ekonomik teorilerini 1930'ların Büyük Bunalımına tepki olarak büyük ölçüde geliştirdi. Büyük Depresyon'dan önce klasik iktisat, arz ve talep piyasa güçleri vasıtasıyla ekonomik dengenin zamanla doğal olarak restore edileceğine olan inancın egemen teorisiydi. Bununla birlikte, Büyük Buhran ve uzun süredir devam eden yaygın işsizlik, klasik ekonomik teorilere meydan okuyordu ki, serbest piyasa mekanizmalarının ekonomiye denge sağlamazken neden açıklayamıyordu.

Keynes, işsizliğin mal talebinin yetersizliğinden kaynaklandığını ileri sürdü. Büyük Buhran döneminde fabrikalar boşa çıktı ve işçiler işsizdi çünkü bu ürünler için yeterince talep yoktu. Buna karşılık, fabrikaların işçiler için yetersiz talepleri vardı. Bu toplam talep eksikliği yüzünden, işsizlik devam etti ve klasik ekonomi teorilerinin aksine, piyasa kendini düzeltip dengeyi düzeltemedi.

Keynesyen veya talep tarafı ekonomisinin çekirdek özelliklerinden bir tanesi toplam talep üzerine vurgu yapmasıdır. Toplam talep dört unsurdan oluşur: malların ve hizmetlerin tüketimi; Sektörel olarak sermaye malları yatırımları; kamu malları ve hizmetleri ile ilgili devlet harcamaları; ve net ihracat. Keynes, talep tarafı modeli uyarınca, durgunluk ya da depresyon gibi kısa vadede düşük toplam talebin üstesinden gelmeye, işsizliğin azaltılmasına ve büyümenin canlandırılmasına yardımcı olmak için hükümetin müdahalesini savundu.

Toplam talebin diğer bileşenleri duraysızsa, hükümet harcamaları bu sorunları hafifletebilir. İnsanlar daha az yetenekli ya da tüketmeye istekli olursa ve işletmeler daha fazla fabrika inşa etmeye daha az yatırım yapmaya istekli olursa, hükümet mal ve hizmetlere talep yaratmak üzere adım atabilir. Para arzını kontrol ederek bu amaca ulaşabilir; faiz oranlarını değiştirerek veya devlet tarafından çıkarılan tahvilleri satarak veya satın alarak bunu yapar.

Keynesyen ekonomi, ekonomik faaliyeti teşvik etmek için ulusal bir durgunluk döneminde ağır hükümet harcamalarını destekliyor. Orta sınıfın ve alt sınıfın ceplerine daha fazla para koymak, zengin bir kişinin hesabına para tasarrufu veya stok tutmaktan daha fazla fayda sağlar.Düşük ve orta sınıflara para akışını artırmak, para hızını veya yerel olarak üretilen malları ve hizmetleri satın almak için 1 doları kullanan sıklığı artırır. Paranın hızının artması, daha fazla insanın mal ve hizmet tüketmesi ve böylece toplam talebin artmasına katkıda bulunması demektir.