a:

Risk ağırlıklı varlıklar, Basel III nihai kural hükümleri uyarınca ödeme gücü oranını belirlemek için hesaplamadaki paydır. Teminat olarak ödeme esaslı sermaye oranı olarak bilinen ödeme gücü oranı, düzenleyici sermaye risk ağırlıklı varlıklara bölünerek hesaplanmaktadır. Borç ödeme gücü oranı, ortak öz sermaye bankalarının bilançolarında tutmaları gereken minimum miktarı belirler.

Risk ağırlıklı varlıklar, bir finansal kuruluşun varlıkları veya bilanço dışı riskli varlıkların riskine göre ağırlıklandırılmış halidir. Basel III, bankaların tutması gereken ortak sermaye tutarını artırdı. Örneğin, Basel III uyarınca, bankaların% 1, 5 oranında ilave bir tampon ile risk ağırlıklı varlıkların ortak sermaye tutarının% 4,5'ine sahip olmaları gerekiyor. Ortak öz sermaye yüzdesi, sadece% 2 gerektiren Basel II'den yükseldi.

Basel III, finansal kuruluşlar için risk yönetimini iyileştirmeyi amaçlayan 2008 kredi krizinin ardından kapsamlı bir düzenleyici tedbir niteliğindedir. Basel III, risk ağırlıklı varlıkların nasıl hesaplandığını değiştirdi. Basel III uyarınca, ABD hükümeti borç ve menkul kıymetlerine% 0 oranında bir risk ağırlık verilirken, ABD hükümeti tarafından garanti edilmeyen konut ipotekleri, bir risk değerlendirme kayan ölçeğine bağlı olarak% 35 ila% 200 arasında ağırlıklandırılır. Basel II uyarınca, konut ipoteklerinde% 100 veya% 50 oranında bir ağırlık riski vardı.

Basel III, özellikle takas ticareti olmak üzere bazı banka ticareti faaliyetleri için risk ağırlıklandırmasını artırdı. Bazıları, Basel III'in bu ticaret faaliyetleri için bankalar üzerinde aşırı düzenlemeler yaptığını ve kârlılığını azalttığını iddia ediyor. Basel III, 2008 mali krizinin önemli bir nedeni olarak gösterilen karşı tarafın varsayılan riskini azaltmak için merkezi borsalarda yapılan takas işlemlerini teşvik etmektedir. Buna karşılık, birçok banka ticaret faaliyetlerini ciddi bir şekilde kısıtladı ya da ticaret masalarını banka dışı finansal kuruluşlara sattı.