Ekonomi, ampirik araştırmaları temizlemek için kendine yeterli değildir; tek bir model veya analiz, tüm hareketli değişkenleri tatmin edici bir biçimde açıklayamaz veya nedensellik ispatlayamaz. Destekçiler teorik olarak sağlam mekanizmaların siyasi süreç boyunca yanlış kullanıldığına dikkat çekseler de, maliye politikasının yüksek beklentilere göre geleneksel olarak daha düşük performans gösterdiğini önermek en güvenli olabilir.

Mali Politika Nedir?

Maliye politikası, bir hükümet tarafından ekonomideki tüketim, yatırım, işsizlik veya enflasyon düzeyini etkilemek için yapılan çabaları tanımlamak için kullanılan terimdir. Vergi politikası, hükümet harcamaları, yönetmelik veya diğer tedbirlerle gerçekleştirilebilir. Mali politika tipik olarak para politikası ile karşılaştırılır. Para politikası, para arzının ve faiz oranlarının merkez bankası tarafından manipüle edilmesi anlamına gelir.

Kavramsal olarak, maliye politikası toplam talebin ekonomik faaliyeti yönlendirdiğini varsaymaktadır. Bir ulus düşük üretkenlik ve yüksek işsizlik yüzünden uğradığı zaman, tüketim ve yatırım teşvik etmek için bütçe açığı harcamalar veya vergi indirimleri gibi genişletici maliye politikası uygular. Yüksek enflasyon dönemlerinde, toplam talep azaltmak için vergi zamları veya mali tasarruf gibi daraltıcı maliye politikası uygulanmaktadır.

Mali Politikanın Değerlendirilmesi

Maliye politikasının kendisi bir kategori içine sığmaz; mali araçlarýn çok fazla potansiyel kombinasyonu var. Örneğin, vergilerin düşürülmesinin, inşaat ve altyapı projelerine harcama yapmak yerine toplu talebi teşvik etmenin az çok etkili bir yöntemi olduğu olabilir. Belki de bu ikisinin bir kombinasyonu daha etkili sonuçlar doğuracaktır, ancak ekonomistler ve politika analistleri aynı durgunluğa iki farklı kombinasyon uygulayamazlar.

Maliye politikası para politikasından tamamen boşayamaz; Her ikisi de çağdaş ekonomilerin çoğunda istihdam edilmektedir. Yeni Keynesyen ekonomistlerin çoğunun bile, maliye politikasının ancak nominal faiz oranları sıfır olduğunda ve para politikasının artık toplam talebi anlamlı bir şekilde etkileyemediği durumlarda kullanılması gerektiğini savunuyorlar.

Maliye politikasının başarısını değerlendirmenin niçin zor olduğunu anlamak için, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 2007-2009 Büyük Tasarruf döneminde sicilini göz önünde bulundurun. 2008'in dördüncü çeyreğinde işsizlik arttıkça, Obama yönetimi yaklaşık 800 milyar dolarlık bir hükümet harcama planını önermişti.Ekonomik tarihteki en büyük tek maliye politikası önerisini temsil etti.

Kongre Bütçe Bürosu (CBO), Moody's Analytics'in baş ekonomisti Mark Zandi'nin yardımıyla, uyaran planı olmadan Ekim 2009'da ABD'de işsizlik oranının% 8.94'e kadar çıkabileceğini öne sürdü. Uyarıcı ile, CBO, işsizliğin aynı dönemde sadece% 7.71'e ulaşacağını önermişti.

Uyarı geçildi ve Ekim 2009'da işsizlik oranı% 10.1 oldu. Bu, CBO ve Zandi tarafından önerilen "hayır uyarıcı" en kötü senaryoya göre anlamlı derecede yüksekti. Bu, CBO'nun yanlış formülleri kullandığı anlamına mı geliyor? Bu yanlış uyaran kullanıldığı anlamına mı geliyor? Bu, maliye politikasının aslında ekonomiye zarar vermekten ziyade zarar verdiğini kanıtlıyor mu? Bu sorulara net bir cevap yok. Tek açık cevap, maliye politikasının eksik, eksik ve belirsiz makroekonomik araç olmaya devam etmesi.