a:

Uluslararası Banka Hesap Numarası (IBAN) ile Uluslararası Bankalararası Finansal Telekomünikasyon Birliği (SWIFT) kodu arasındaki temel fark, belirlediklerinde yatmaktadır. Uluslararası işlem sırasında belirli bir bankayı tanımlamak için bir SWIFT kodu kullanılırken IBAN, uluslararası işlemde yer alan bir hesabı tanımlamak için kullanılır. Her ikisi de, uluslararası finans piyasasının sorunsuz çalışması için önemli bir rol oynamaktadır.

Bu tanımlama yöntemlerinin uygulanmasından önce, banka hesaplarını tanımlamak için uluslararası kabul görmüş, standartlaştırılmış yöntemler bulunmamaktadır. Bir ülkenin bankayı ve münferit hesabı tanımlamada kullandığı bilgiler, alıcı ülke tarafından tanınmamaktadır. Standart uygulamaların olmaması, girilen bilgilerin doğruluğundan emin olmanın hiçbir yolu olmadığı anlamına geliyordu. Sonuç olarak, ödemeler teorik olarak yanlış kişilere veya organizasyonlara yapılabilir. Benzer şekilde, kimlik bilgileri doğrulandığında ödemeler ertelenebilir. Kayıp, gecikmeli ve yanlış ödeme, hem gönderen hem de alıcı bankalara ek maliyet getirdi.

Avrupa Ödemeler Konseyi'ne göre, standardizasyon ilk olarak 1997'de ISO 136: 1997 yayınlanarak yürürlüğe girdi. Ancak, Avrupa Bankacılık Standartları Komitesi başta olmak üzere Önerilen standartlar içinde çok esneklik. Standartta yeniden çalışma sürümü, IBAN'ın her ülke için sabit bir süre olmasını gerektiren bir kararı içeriyordu. Aynı zamanda IBAN içinde sadece büyük harflerin kullanılabileceğini de şart koştu.

IBAN, bankanın bulunduğu ülkenin ve para transferinin alan hesabı olan numaranın kolaylıkla tespit edilmesine izin verir. IBAN ayrıca, işlem detaylarının doğru olduğunu kontrol etmenin bir yöntemi olarak görev yapmaktadır. Bu denetim ve tanımlama yöntemi, tüm Avrupa Birliği ülkeleri ve diğer Avrupa ülkelerinin çoğunda kullanılır. Bunun istisnaları, 2014 yılı itibarıyla Rusya, Beyaz Rusya, Ukrayna ve Ermenistan'dır. Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri, IBAN sistemini kullanmayan iki büyük ülkedir. Bununla birlikte, sistemi tanımakta ve ödemeleri sisteme göre yapmaktadır.

SWIFT sistemi, uluslararası bankacılık işlemlerini IBAN aracılığıyla standardize etme girişimlerinden önce. Uluslararası fon transferlerinin çoğunluğunun yaptığı yöntem olmaya devam etmektedir. Bunun ana nedenlerinden biri, SWIFT mesajlaşma sisteminin bankaların önemli miktarda finansal veri paylaşmalarına olanak sağlamasıdır. Bu veriler, hesabın durumu, borç ve kredi tutarlarını ve para transferiyle ilgili ayrıntıları içerir.Bankalar genellikle SWIFT kodu yerine, daha çok BIC olarak tanınan Banka Tanımlayıcı Kodunu kullanmaktadır. Bununla birlikte, ikisi kolayca değiştirilebilir; her ikisi de harf ve sayı karışımı içerir ve genellikle sekiz ve 11 karakter uzunluğundadır.

Bu tanımlayıcılara her ikisine de erişmek, hızlı ve başarılı bir uluslararası transfer sağlamak için gereklidir. Banka tarafından istenen tanımlayıcı, kullanılan bankaya, alıcının bankasına ve transferin yapıldığı ve alındığı ülkelere bağlıdır. Bununla birlikte, ikisi de olmaksızın, transferin başarıyla tamamlanma şansı önemli derecede azalmaktadır.